عروس

کت بلندی پوشیده بود و تکمه های آن را تا یقه بسته بود. شلوارش از پارچه کتانی مستعملی بود که همه لبه های آن رفته بود و پیراهنش نیز اتو نشده بود. کل ظاهرش حقیرانه و فقیرانه می نمود. از فقر غذایی لاغر و تکیده بود با چشمانی درشت و اندامی بلند و استخوانی، ریش نتراشیده و پوست تیره و با تمام این احوال دلنشین! در عمارت شومین آنچنان بود که انگار در خانه خود و در جمع خویشان نزدیک خود است، راحت و بی تکلف بود. از هشتی نگاهش به نادیا افتاد و به طرف او رفت. گفت:_ هوای خوبیه. _دیگر از حالا به بعد هوا خوب میشه باید تا پاییز همین جا بمونید. _ درسته، می دونم، فکر می کنم همین کار رو بکنم. احتمالا تا سپتامبر می مونم. بی دلیل خندید و کنار نادیا نشست. نادیا گفت:…