تئوری بنیادی موسیقیقیمت قدیمFundamental theory of music

“تئوری بنیادی موسیقی” عنوان کتابی است از موسیقی دان و منتقد نامدار موسیقی ایران، “پرویز منصوری” که تا کنون بارها مورد تجدید چاپ قرار گرفته است. این کتاب یکی از جامع ترین منابع موجود جهت آموزش تئوریکال موسیقی است که به دست یکی از بزرگترین مدرسان تئوری موسیقی به رشته ی تحریر درآمده است. “پرویز منصوری” سال ها در کسوت استادی هنرستان های موسیقی در شهر تهران فعالیت می نمود و از وی بالغ بر صد اثر در زمینه های مختلف موسیقی نظیر نقد، آموزش، جامعه شناسی و سازشناسی به جا مانده است و کتاب “تئوری بنیادی موسیقی” در زمره ی بهترین آثار اوست. این کتاب موفق شد تا در سال اول از دهه ی هفتاد شمسی، عنوان کتاب سال ایران را از آن خود کند.

نگارنده قبل از آغاز بخش های اصلی کتاب که شامل دوازده فصل می باشد، اطلاعات مختصری از ویژگی های صدا از جهت موسیقیایی آن ارائه می کند و سپس فصل یکم با عنوان نشانه های اولیه ی خط موسیقی آغاز می گیرد. در فصل های دوم تا دوازدهم کتاب “تئوری بنیادی موسیقی” ، وزن و تاکید، گام و تونالیته، فاصله در دو بخش مجزا، قاعده های نت نویسی، حامل و تاریخچه اش، مدهای کلیسا، وزن هایی که به نسبت دشوارتر هستند، تکمیل خط موسیقی و نشانه های دیگر، آکورد شناسی و سرآغاز هارمونی با جزییات کاربردی ذکر می شود. در پایان هر فصل تمرین هایی ارائه شده که به یادگیری بهتر تئوری های موسیقی کمک می کند و خواننده با مطالعه ی “تئوری بنیادی موسیقی” مهم ترین نکات را از یکی از بهترین اساتید آموزش دهنده آن و در معقول ترین حجم ممکن دریافت می کند.

قسمتی از کتاب تئوری بنیادی موسیقی:

 تئوری چکیده تجربه و عمل است ، معرفت بر انبوه جنبه های گوناگون واقعیت است ، نتیجه بررسی نظام درونی پدیده ها ، و رهیافت به قانونمندی آنهاست ؛ پس به کار بردن تئوری در واقع چیزی جز سود جستن از زندگی و عمل گذشته نیست . گاهی به نظر می رسد که تئوری و عمل در تعارض با یکدیگر قرار دارند ، ولی خود این تعارض نیز بخشی از روند زندگی است ؛ این دو یکدیگر را تکمیل می کنند ، چنان که نادیده گرفتن و چه در هنر – در نهایت برای سرسبزی و باروری درخت زندگی زیانبار است . رابطه دو مقوله تئوری و عمل در موسیقی نیز همان اهمیتی را دارد که مثلا در فیزیک با مکانیک می بینیم.

نوازنده ای که 《به شیوه سنتی》 ، یعنی بدون آگاهی از تئوری موسیقی ، به نواختن ساز می پردازد مانند تعمیر کاری است که کورکورانه و بدون آشنایی با علم مکانیک و محاسبات ریاضی و روابط اجزای ساختمان یک اتومبیل می کوشد آن را تعمیر کند و در این کار دستمایه او چیزی جز مشاهدات و آموخته های فردی نیست . البته کسب مهارت های فردی از راه آزمایش و خطا و ممارست و پشتکار تا حدی میسر است ؛ اما آنچه موجب سرعت و عمق یادگیری می شود بهره گیری از تئوری است . آموزش تئوری اگر مقدمه و ملازم عمل باشد گذشته از صرفه جویی در زمان یادگیری ، اشراف بر همه جوانب موضوع کار و روشن بینی در عمل را هم در پی دارد . به عبارت دیگر تئوری روند آموختن عمل را آسان تر و کوتاه تر می سازد ، و البته در پرتو عمل تئوری نیز دیگر آن قدر دشوار و تاریک به نظر نمی آید .