تسخیر عمارت هیلThe Haunting Of Hill House

گاهی اوقات تمامی چیز‌هایی را که کنارمان حس می‌کنیم، فقط زاییده تخیلاتمان است. انسان به طرز عجیبی می‌تواند آنقدر تخیلاتش را بپروراند، تا همه‌ی آن‌ها را باور کند.
کتاب تسخیر عمارت هیل The Hunting of Hill توسط شرلی جکسون نوشته شده‌است. این کتاب در سال 1959 به زبان انگلیسی و در آمریکا منتشر شد. این کتاب در ژانر گوتیک، روانشناسی و ترسناک نوشته شده‌است. کتاب تسخیر عمارت هیل یکی از بهترین داستان‌های ترسناک ادبی منتشر شده در طول قرن بیستم محسوب می‌شود. در این کتاب جکسون بیش‌ترین ترس و وحشت را درون خواننده ایجاد می‌کند. به علاوه با ترسیم روابط پیچیده بین افراد و اتفاقات ذهن خواننده را درگیر می‌کند. کتاب تسخیر عمارت هیل داستان خود را در نه فصل روایت می‌کند.
داستان این کتاب درباره‌ی خانه‌ی تسخیر‌شده‌ای‌ست که شایعات زیادی درباره‌ش گفته و شنیده می‌شود. این خانه سال‌هاست که خالی از سکنه است و تمام مستاجرانش بعد از چندروز از خانه فرار می‌کنند. دکتر مونتگ، متخصص علوم ماورا است. بعد از شنیدن درباره‌ی این خانه تصمیم می‌گیرد به کمک دستیارانی تحقیقاتی را روی این خانه انجام دهد و دو نفر را برای این پروژه انتخاب می‌کند. هر دو این افراد براساس سابقه‌ی خانوادگی و تجریبات ماورایی‌شان انتخاب می‌شوند: «النور» که سال‌های زیادی از مادرش مراقبت کرده و «تئودورا»که حافظه و توانانی ذهنی بالایی دارد. نفر سوم هم لوک ساندرسن است که ادعای مالکیت خانه را دارد و نماینده‌ی صاحب‌خانه است… «تسخیر عمارت هیل» اثری پرهیجان است که ماجراهای نفس‌گیرش تعلیق خوبی را در داستان به وجود آورده و پایان تکان‌دهنده‌ش ذهن خواننده را بیش از پیش درگیر داستان می‌کند… در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: بیش‌‌وکم اگر هر بنایی را بی‌‌هوا نگاه کنی یا در زاویه‌‌ای غریب ببینی، آن خانه رخِ دیگری می‌‌نماید، انگار نگاهی عمیقاً خنده‌‌آور به بیننده‌‌اش انداخته است؛ ظاهر عمارت هیل شبیه به چهره‌‌ای بیدار بود، مراقب و نظاره‌‌گر، با آن پنجره‌‌های خالیِ به‌سان چشم و تکبری بدخواهانه در گچ‌‌بریِ ابروها. این خانه که از ظاهرش برمی‌‌آمد خودش باعث ساخت تک‌تک خطوط و زوایایش بوده، سر عظیمش را بی‌‌نیاز از نوعِ بشر در آسمان برافراشته بود. خانه‌‌ای عاری از مهربانی، گویی هرگز قرار نبوده بنی‌بشری ساکنش شود که جای مناسبی نه برای آدمیزاد است و نه برای عشق و نه برای امید.