تقاطع های تنهایی

و در آن زمان به ذهنش رسید که تنهایی اساسی انسان ها هرگز نباید دست کم گرفته شود؛ این که انتخاب های آنها برای به دور ماندن از آن تاریکی که در وجودشان دهان باز می کند، انتخاب هایی هستند که باید محترم شمرده شوند. این برای جیم و هلن هم صادق بود و برای مارگارت و همین طور برای خودش

لیزا می گفت، می دانی، من فقط میخواهم بگم خانم کیتریج سال ها پیش در آن کلاس ریاضی که من هرگز فراموش نمی کنم یک جیزی را به ما گفت. یک روز وقتی داشت مسئله ی ریاضی را روی تخته سیاه حل می کرد ناگهان متوقف شد، به سمت ما برگشت و به بچه های کلاس گفت” همه ی شما در وجود خودتان می دانید که چه انسانی هستید.

اگر فقط به خودتان نگاه کنید و صدای خودتان را بشنوید خودتان را دقیقا می شناسید. این را فراموش نکنید” و من هرگز این را فراموش نکردم . این حرف به نوعی در طول سال ها به من جرات داده ، چون درست می گفت. من خودم را می شناختم.