حکمت شادانDie Frohliche Wissenschaft

حکمت شادان از خصوصی‌ترین نوشته‌های نیچه است چون آن را پس از بهبودی‌اش از بیماری نوشته و به دختری به اسم سالومه تقدیم کرده است. دختری که با حضورش در زندگی او باعث خوب شدن حال او شد و شور و نشاطی غریب به او بخشید. نیچه نام این کتاب را با توجه به زندگی شاعران و رامشگران جنوب فرانسه انتخاب کرده است که براساس عشق و شادی و جوانمردی زندگی می‌کردند.

این کتاب که در سال ۱۸۸۲ و پیش از چهل سالگی نیچه منتشر شد دربر دارنده مهم ترین نظرات نیچه درباره هنر، اخلاقیات، دانش، حقیقت، هوشیاری ذهنی و خاستگاه تعقل است. او در حکمت شادان، برای بسیاری از نظریه‌هایی که در کتاب «چنین گفت زرتشت» خود تشریح نموده، مقدمه‌ای آورده  و بعضی از مقولات و مفاهیم بنیادی تفکراتش را اولین بار در حکمت شادان مطرح کرده است.

فریدریش نیچه در حکمت شادان از نشاطی دفاع می‎‌کند که از علم، دانش و معرفت فرد ناشی می‌شود. از سوی دیگر، دانشی که مانند شعر و موسیقی سرمستی و شادی آورد هم نزد نیچه از جایگاهی خاص و والا برخوردار است؛ جایگاهی برتر از شناخت عقلی و استدلالی. نیچه در حکمت شادان طرفداری دانشمندی را می‌کند که همان‌طور که به دنبال علم و خرد است، هنر و ذوق و طرب را هم طلب می‌کند و ارج می‌گذارد.

به نظر بسیاری ازمتخصصان، حکمت شادان، نقطه‌ عطفی در تحول اندیشه‌ نیچه و مرکز ثقل آثار او است.